எங்க ஊரு லகான்

[2001 - Pittsburgh - நான் 'பெஞ்ச்'சில்,  இருக்கும் போது கிறுக்கியது இது. Was searching for it for a long time. Found it at last! Archiving .]
--------------------------------------------------------------------------------------------------

'லகான்' பார்த்தேன். தேசிய உணர்வுகள் பீறிடுவதற்குப் பதில், நாங்கள்  எங்க ஊரில் விளையாண்ட கிரிக்கட் போட்டி தான் ஞாபகம் வந்தது.

S.S.L.Cக்கு பிறகு எங்க வீட்டில் circket bat-ம் ஒரு அங்கம். "Bat-டன் ஐவர் ஆனோம்". ('இந்த மட்டையை என்னிக்குத் தூக்கிப் போடுறியோ அன்னைக்குத்தான் நீ உருப்படுவ - அப்பா')


எங்க ஊர் (முத்துக்கிருஷ்ணாபுரம், கடையநல்லூர்) ground-ஆனது ஊருக்கு நடுவில், ஆள் நடமாட்டம் நிறைந்த ஒரு 'பொட்டல்'. 'ட' வடிவில், வளைந்து செல்லும் சாலைக்கு நடுவில் இருந்ததால், மக்கள் short-cut ஆக அந்தப் பொட்டலின் வழியே 'ட'-வைக்க் கடப்பர்; 'கார்க்' பந்தால் அடி வாங்குவர். அதைச் சமாளிக்க மட்டுமே எங்களிடம் தனி இலாக உண்டு - "உங்களை யாரு இப்புக்கூடி வரச்சொன்னா? அப்புக்கூடிப் போகவேண்டியது தானே?".

மாலை நேரத்தில் பொட்டல் கடக்கும் வாலைக்குமரிகளின் கவன ஈர்ப்புத் தீர்மானத்திற்காக, விழுந்து விழுந்து fielding பண்ணியிருக்கேன். பலன் என்னவோ ஆக்ரா ஒப்பந்தம் தான்.


முதல் மாட்ச்
----------------

நடராஜ் காட்டடி அடிப்பான் ஆனால் கிரிக்கட் பற்றி நிறையத் தெரியாது. "ஏலே! Sixer மட்டும் தானா? Tenner ஏதாவது உண்டாடா? சொல்லு அதையும் அடிச்சிறுவோம்!". அவனை மாதிரி ஆட்களுடன், எங்களின் முதல் one-day விற்காக, எங்க ஊரிலிருந்து 10 மைல் தூரத்திலுள்ள கம்பனேரிக்கு SV கடை வாடகை சைக்கள்களில் கிளம்பியாயிற்று.

குறிப்பிடட குளத்தில் (Ground!) யாருமே இல்லை, ஒரு மாடு மேய்த்துக்கொண்டிருந்த சிறுவனைத் தவிர!  விபரம் சொன்னதும், "கொஞ்சம் இருங்க, எல்லோரும் பக்கத்து குளத்துல மாடு மேய்ச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க, கூப்பிட்டு வந்துர்றேன் " என்று அரை மணி நேரத்தில் பத்து தலைப்பாய் கட்டிய  வீரர்களோடு வந்தான் .

கையெழுத்து மேட்ச் என்று முடிவானதால், உப்புக்குச் சப்பாணி முத்துக்கிருஷ்ணன் கேப்டன் ஆக்கப்பட்டான் . வலிய விதியால் அவர்கள் ஜெயித்து பேட் செய்யத் தீர்மானித்தார்கள் . Opening, நாங்கள் முதலில் பார்த்த மாடு மேய்த்த சிறுவன் (முத்துக்காளை!). பந்துக்கு பின்னால் எங்களை ஓடி ஓடிக் களைக்க வைத்த புண்ணியவான் ! கடைசி வரை out ஆகவில்லை (ஆக்க முடியவில்லை)! 20 ஓவரில் 2 விக்கட் இழப்புக்கு 130 சொச்சம் எடுத்தார்கள் . (குல தெய்வம் கருப்பசாமி துணையால், ஒரு கேட்ச், டைவ் அடித்துப் பிடித்திருந்தேன் !)

பேண்ட் போட்ட கிரிக்கட் வீரர்களாகிய எங்களது சேசிங் துவங்கியது 7 ஓவர்களில் 33 ரன்களில் all out! (முத்துக்களை 4 விக்கட் , ஒரு பல் !). என்னை கிளீன் போல்ட் ஆக்கிய அண்ணல் எங்களது லாலாக்கடைக்கு பால் வைப்பவர் ! அதற்குப் பின் அவருக்கு நான் கொடுத்த மரியாதையைக் கண்டு அப்பா ரொம்பவே ஆச்சரியப்பட்டார் .

பின்னர் அவர்களது கேப்டன் எங்களிடம் வந்து, "இம்புட்டு தூரம் வந்திருக்கீங்க! ஒன்னு செய்வோம், இதை டெஸ்ட் மேட்ச் ஆக்குவோம், நீங்கள் தொடர்ந்து ஆடுங்கள்" என்று அருள் பாலித்தார் .  அவமானத்தால் வெகுண்டு எழுந்து நாங்கள் இந்த முறை எடுத்த ரன்கள் 66! 

இவ்வாறாக எங்கள் முதல் மேட்ச் OneDay-ல் தொடங்கி Test-ல் முடிந்தது. வரும்போது முத்துகிருஷ்ணன் பேசவேயில்லை - கையெழுத்து போட்டு விட்டாராம்!

இம்முறை எங்கள் ஊர் பொட்டலை பழைய ஞாபகங்களுடன் அசை போட்டு மெல்லக்கடந்த போது, கார்க் பால் கரண்டைக்காலைத் தாக்கியது ! "அந்த வழியா சுத்திப் போங்களெம்ணேன்!!"





                                                                                                   - க. திருமலைக்குமார்


                                                (அந்நாளைய thirumalaikumar@bharatmail.com -ல் எழுதியது!)

அஞ்சல .....

ஒரு வழியா முரசு அஞ்சல் வாங்கி (காசு கொடுத்துத் தான்!), தமிழில்/mac-ல் டைப் பண்ண வசதி பண்ணியாயிற்று. இனி அது ஒரு காரணம் என்று blog எழதுவதைத் தட்டிக் கழிக்க முடியாது. :) Lets see. :)

Madras Nalla Madras...

Its been about 8 months since we moved from Bay Area (CA, U.S.A) to Chennai. The first few months were quite eventful. There were (and still are) lots of occasions and incidents where I wanted to share my Chennai moments (if not the whole R2I - 'Return to India' experiences) here but I just couldn't. Well, that in a way also explains how fast and busy your days can be, here in Chennai. I remember when Ted, a colleague of mine in the U.S office asked me after one of my Chennai visits, back then - "Don't you feel things are like a slow-motion movie, here in the U.S, when you compared to Chennai?". Very true.

Anyways, I really wish to resume my blogging. Lets see.

mod_expires gotcha

This is for those who simply google for mod_expires and try to add those settings that you find in apache's web site and/or in other websites to your httpd.conf and wondering why some of your mime-types don't have their max-age attribute still NOT set:

for eg, you might have entries like the following in your httpd.conf for javascript but your .js files might still have not been cached by the browser (or max-age is set to zero).

ExpiresByType text/javascript "access plus 1 days"
ExpiresByType application/x-javascript "access plus 1 days"

The reason is you haven't specified the right mime-type that you have set it in your apache's mime.types file. For javascript you would've probably have:

application/javascript js

So fix your httpd.conf to use the right mime-type that is set in apache's conf/mime.types file.

By the way, with the LiveHeader plugin or Yslow plugin, FireFox is a nice and easy way to check if mod_expires (or mod_deflate for that matter) is in action.

கடைப்பார்வை

கண்ணின் கடைப்பார்வை காதலியர் காட்டிவிட்டால்
மண்ணில் குமரர்க்கு மாமலையும் ஓர் கடுகாம்.

- பாரதிதாசன்

I know you are smiling while reading this! I know! :)

7/11 – Mumbai Blasts

Mumbai, one of the entrenched, densely populated city in India was mourning the death of hundreds. Series of bomb blasts in local suburban trains during peak hours rocked the commercial city of India.

Hundreds of innocent people took the train as usual not knowing that today they themselves were inviting death. Few were lucky enough to survive with injuries. But the dreadful memories of nearing the death would persist in their minds forever.

Who are the barbaric people behind such acts? What do they achieve in doing such brutal things? Do they sit and laugh and celebrate over their victory? Are they born with all hatred in their minds and brains? What pleasure do they derive in harming fellow humans. Did these innocent lives hurt them by any means? Let them know that their sins would punish them someday.

On one hand, when hundreds are grieving the death of their loved ones and praying for the well being of seriously injured, on the other hand our politicians ignite the enragement by criticizing opposite parties.They are opportunistic and never bother to look around for solutions. Except the politicians, nobody cares whether the organization behind such inhuman acts consists of Hindus or Muslims or the hand of opposite political party. All we care is punish whoever is against the survival of human race.
There were several Muslims and Hindus who were wounded in the blasts; they hardly knew the religion of the person who saved them. So never blame a religion/caste/community/nationality for what happened on this black Tuesday.

Amidst such chaotic situation Mumbai is resilient again. She stands tall and keeps her Wheels turning. Well she has to, for she has given lives to thousands of rich, poor and stranded.
Kudos to Mumbaikars who did a great job in the rescue operations and saved uknown lives!!!

Laptop on fire

I've been thinking of the possibility of laptops and computers exploding in the middle of your work but not heard of any such incidents and was feeling safe (!!?) thus far.

Someone from Japan reporting (with pictures) a (dell) laptop exploding in a conference, today. Aint safe using those puppys anymore, huh?